Sahilde Kafka. Kitabın ilk sayfasından itibaren söylediğim tek şey oldu: ben Murakami kafası istiyorum. Yazarın kafası öyle farklı çalışıyor ki, okurken hayran kalmanız bir yana zaman zaman hayrette ediyorsunuz. Okuduğum ilk eseri 1Q84 kitaplarıydı ve oradaki hayal gücünden aşina olduğum içinde Kafka Tamura’nın da başına gelenleri asla yadırgamadım. Heyecanla okudum. Akıcı bir anlatım, ki Murakami’nin bu kadar iyi bir yazar olmasının sebebi bu. Betimlemeleriyle, anlattıkları olaylarla, size kattığı onca bilgiyi de kitabın sonunda iyi ki okudum diyorsunuz. Ki Sahilde Kafka kitabındaki kütüphane olgusu, orada yaşananlar ve kitapların ne güzel hazineler olduğunu bu kadar naif bir şekilde anlatımıyla daha da çok sevdim. Kitaplar hakkında söylenen tüm cümlelerin altını çizmek istedim. Öyle söyleyebilirim. Kitabın konusu ise, on beş yaşındaki Kafka’nın babasının kehaneti, hatta laneti demek daha doğru olur, üzere evinden kaçışını ve muhteşem bir kütüphane bularak orada, aslında aradığı tüm şeyleri bulmasını, metaforları, biraz müzikten, biraz sanattan, biraz kitaplardan, birazda öteki boyutlardan yaşananları anlatıyor. Sonunda ise Sahilde Kafka’nın aslında bambaşka bir şey anlattığını ve daha on beş yaşındaki bir genç çocuk için hayatın yeniden başladığını, olgunlaştığını aynı zaman da nasıl güçlendiğini okuyorsunuz. Üstelik bu kadar genç birinin bunca şeyin üstünden gelmesi detayını çok sevdiğimi söylemeden geçemeyeceğim. İyi ki Murakami ile tanıştım. Kalemini çok seviyorum.

Sahilde KafkaHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20209,9bin okunma

·

151 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze Demirkol