Cafer Tayyar Karadaş: Sen benim çıkmaz sokağım Kaldırımlara söylüyorum şarkıları Yağmur yağar Karanlık sokağın içinde bir bank aydınlıktır Yürümek lüzumsuz Bir döngünün düşü bu Kader herkesi kucaklar Fakat bazıları yine de yalnız...

Sen benim çıkmaz sokağım Kaldırımlara söylüyorum şarkıları Yağmur yağar Karanlık sokağın içinde bir bank aydınlıktır Yürümek lüzumsuz Bir döngünün düşü bu Kader herkesi kucaklar Fakat bazıları yine de yalnız Bir sarhoş düz yürüyemez çünkü Ya da bir garip aç mesela İşte sen benim çıkmaz sokağım Sonra çocuklar ve saklambaç gelir Elleri kirli ama mutlu Mutluluk çok saf bir şey Ve inan insan başka bir şey Özellikle büyüyünce Sen benim çıkmaz sokağım Ya da bir kabus Uyandırma beni ne olur Başka mümkün yok bana Çünkü düşündükçe dönüşüyor inanca Yalnız yürüyene sor En çok o bilir Keşke dememek için Tek gerçek hiçlik der Ve bir jargonu vardır Bilmeyene anlatamazsın Mesela ben derim; "En derin, en geniş, en yüksek ve en ne varsa Bir su birinkitisi Ve bir gökyüzü yansıması" Hep öyle kalmaz mı? Yoksa hepsi muazzam bir aldatmacanın parçası mı? Sen benim çıkmaz sokağım Daha demin geldim sana Çaldım kapını Ağladım Duymazsın ama Duymazlar çünkü Bu bir oyun Ve duymamak üzerine kurulu Ve ben bitiremiyorum bu oyunu Sen benim çıkmaz sokağım Bir tekerleme tuttursam Çıkmaz mısın sokağa?

Tayyar Karadaş

··

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cafer Tayyar Karadaş