Bütün insanlar bir az atəş və bir az da torpaqdan yaradılıblar. Cavan yaşda içimizdə atəş çox olar. Atəş bizi dikbaş, məğrur, şücaətli, güclü edər. Qocaldıqca atəş azalar, torpaq artar. Bir az çapıqlarla, bir az qırışlarla müdriklik və səbr gələr. Atəş torpağa tabedir. Onu üstünə torpaq tökməklə söndürərlər. Torpaq içimizə tam dolandan sonra atəş sönər. Gücümüz gedər və torpaq bizi tərk edər. Torpağa basdırarlar və ona qarışarıq.
Sayfa 26Kitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.