İdeal bir dünyada, evlilik yeminleri baştan sona yeniden yazılacak. Nikah masasındaki çift şunları söylecek: " Birkaç yıl sonra, bugün burada yaptığımız şey hayatımızın en kötü kararı gibi görünmeye başlarsa, paniklememeyi kabul ediyoruz. Bununla beraber, gözümüz dışarda olmayacak, söz veriyoruz. Zira dışarda bundan daha iyi seçenekler olamayacağını kabul ediyoruz. Hiçbirimiz iflah olmayız. Kaçık bir türüz biz."
Cemaat son cümleyi büyük bir ciddiyetle tekrarladıktan sonra, çiftimiz şöyle devam edecek: " Birbirimize sadık kalmaya çalışacağız. Bununla beraber, başkalarıyla yatmamıza izin verilmemesinin bir varoluş trajedisi olduğundan eminiz. Kıskançlıklarımızın bu tuhaf ama sağlam ve müzakereye kesinlikle kapalı kısıtlamayı çok gerekli hale getirdiği için kusurumuza bakmayın. Cinsel açıdan tam bir Don Juan hayatı sürüp pişmanlıklarımızı farklı farklı insanlara yüklemek yerine, bütün pişmanlıklarımızı sadece birbirimize yükleyeceğimize söz veriyoruz. Farklı mutsuzluk seçeneklerini inceledik ve sonunda birbirimizi birbirimizle bağlamayı seçtik."
Aldatılan eş, partnerinin sadece kendisiyle hoşnut olmasını istediğini söyleyip, büyük bir kızgınlıkla halinden rahatça şikayet edemeyecek. Bundan daha dokunaklı ve daha yerinde bir şey yaparak şöyle haykıracak: " Nice zorluklarla kazanılmış evliliğimizin temsil ettiği özel taviz ve mutsuzluk çeşidine sadık kalacağına güvenmiştim."
··
106 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.