Hüzün...
Gene içimde tarifsiz bir hüzün oldu. Her seferinde sanki gerçekler değişebilir umuduyla alıyorum elime kitabı ama kelimeler orada kalıyor ve hiçbir şey değişmiyor. Ah Dumbledore, ah canım Harry. Kitabı ilk okuduğum zaman bu kısımda Snape’e lanetler yağdırıyordum ama şimdi biraz zor oluyor. Sadece keşke diyorum her şey en başından bilinseydi belki o kadar kayıp verilmezdi. Harry’nin ailesi olarak gördüğü herkes tek tek ölmezdi. Serinin son iki kitabının yeri bambaşka bende. Çünkü sona yaklaşırken onların büyüdüğünü görmek, gerçeklere yaklaşmak o kadar güzel ki bir de en başından sevdiğimiz kişilerde olsaydı bu güzel serinin sonunda sanki her şey daha başka güzel olacakmış gibi hissediyorum hep.
Yeniden vedalaşma son 1...
