“Seninle ben, Bir kumaşın iki ters yüzüyüz, Bir yüzü sert kuşanması dert Bir yüzü hassas kullanılmaz, Bir ters bir düz Kah bükümsüz kah pürüzsüz Üstelik biraz dökük, Bir tarafımız hepten sökük, Dikiş tutturmak gerek O da mümkün elbet Ne hikmetse seninle ben, İki ayrı yüzüyüz aynı kumaşın, Bu esrarına varamadığımız Sıradan dokunmuş, dünyanın hilafına Bilirim, Aynıdır hammaddemiz... “