Ölüm, diye düşündüm; ama ölüm gerçekler gibidir ve iki kelimenin birinci sınıf konforu içinde bir kıtadan diğerine uçarız, ama altımızda karanlık dünyaya ve denizler varken kelimelerin kendisinden ayrılıp anlamlarının üzerine paraşütle atlama zamanı geldiğinde paraşüt açılmaz ve elimiz kolumuz bağlı kalırız ya da hedefimizden uzağa sürükleniriz ya da aşağı doğru karanlığın içine bakar, korkuya kapılıp kelimelerin konforundan ayrılmayı reddederiz.
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.