Mark Twain sayesinde çocukların ve çocukluğun sandığımızdan daha derin ve incelemeye değer olduğunu gördüm. Bu kitapta, fiziksel kaybımız mecburi olsa da ruhsal çocukluğumuzu nasıl bir köşede çürümeye mahkum ettiğimizi anladım. Bir şeylere şaşırmayı, soru sormayı, keşfetmeyi unutuyoruz. Dogmatik düşüncelerimizle aynı yerlerde bir ömrü geçiriyoruz. Aynı zamanda bir o kadar da kindar ve zalim oluyoruz.
