Mustafa Güneri kuruluşundan itibaren on sene hizmet verdigi Hasanoğlan Köy Enstitüsü'nden 12 Eylül 1951'de ayrılır. Meslektaşları, öğrencileri ve köylülerle vedalaştıktan sonra trene binmek üzere istasyona gider. İstasyonda görülmedik bir kalabalık vardır. Sadece öğrencileri değil, köy halkı da oradadır.Güneri mendiliyle gözyaşlarını silerken kompartımandaki ak saçlı sakallı bir ihtiyar yolcu sırtını okşayarak, "Ne ağlıyorsun oğul, bu kadar insanı uğurlamaya getirebilmişsin, bu herkese nasip olmaz. Sevinmelisin. Ne mutlu sana." der. Güneri trenin penceresinden on yıl boyunca öğrenci, idareci, öğretmen ve usta öğreticilerin zor şartlar altında çalışarak kurdukları ve hastaneden açık hava tiyatrosuna kadar her şeyiyle modern bir köy görüntüsünde Hasanoğlan'ı seyreder.
Sayfa 206 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 5.Basım, Haziran 2019Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.