Hiçbir zaman bir kitabı bitirdiğimde o kitabı kendime hemen katmış olarak saymam. O kitabın içindekilerle ben ne zaman yürümeye, konuşmaya, düşünmeye, sevmeye, nefret etmeye başlarım; işte o zaman o kitap benliğimde demektir.
Suç ve Ceza'yı ilk okuduğumda hayatımda yaptığım yanlış eylemleri düşünüp zamanla bunların üstüne gitmiştim ve onları bir bir düzeltmiştim. Bir zamanlar Suç ve Ceza ile yürüyüp konuşuyor, düşünüp seviyordum... Kitaplar iyileştirir.
1984'ü ilk okuduğumda hayatımdaki kurumları, bana emir verenleri, bana boyun eğdirmeye çalışanları düşünmüştüm fazlasıyla. Sonrasında yine 1984 sayesinde 1000kitap'taki kullanıcı adım belirledim, Büyük Birader'lerin hepsinden nefret etmeyi öğrendim, kendim gibi başkaldıran insanları sevmeyi ve "İtaat et rahat et" düşüncesi içerisinde hayatını sorgulamadan geçiren insanları hayatımdan çıkarmayı öğrendim.
Bazen okuduğun bir kitabın sana katılması zaman alır, bazen bambaşka bir zaman diliminde okuduğun bir şey çok farklı bir yerde bir adamın bir kaç cümlesiyle sızıverir belleğine, bazen okuduklarından hiçbir şey anlamadığına hayıflanırsın, sonra birgün her bir parçası bir mana, bir anı taşıyan parçalardan oluşturulmuş kırkyama battaniye gibi sarıverir seni sımsıcak hayatından gelip geçmiş bu kitaplar. Okuyan insanlar yalnızlıktan ölmez Oğuzcum...Hep birileri vardır zihninde konuşup tartışacak, sevip okşayacak, nefretini kusacak...Bu nedenle kitaplarla dost olmuş bir insanı kimse yokluğuyla terbiye edemez.
proust okumaların cümlelerine yansımış şeklinde yorumladım
1 sonraki yanıtı göster
Çevremde sizin(1000kitap) gibi okurlar olmadığı için bu siteye üye olmuştum.Kitaplarla,filmlerle,şarkılarla farklı bir iletişimi olan insanların varlığını bilmek kendimi buraya ait hissettiriyor(üstelik aidiyet konusunda bu kadar zorlanırken...)İyi ki varsınız@FatmaErarslan Oğuz Aktürk ve buradaki diğer arkadaşlarım...
Bu durum psikoloji kitaplarinda daha bariz yüz gösteriyor sanırım. Okuduğum varoluşçu psikoterapi ve benzeri ruh bilimi kitapları insanları analiz etmemde yeri geldiğinde empati kurabilmemde epeyce faydalı oldu. Çok sorguluyor olmamı saymazsam bendeki yeri çok farklıdır bu kitapların. Ve hatta şunu da söylersem abartmış olmam umarım; okuduğum bütün kitaplarda, kahramanların ruh halleri, nedenleri, nasılları o kitaptaki düşünme önceliğim oldu.
İşte bence Paulo Coelho nun SİMYACI kitabını benliğine girmediği için pek sevmiyorsun belki gelecekte simyacı kitabını da hayatında yaşarsın o zmanada kendine katmış olursun
Yani bu benim fikrim
İyi ve bol okumalar 📚
Daha kitap bitmeden kitapla katılmış olmakta zor.. okudukların seni anlatıyormuş gibi sahiplenince kendi çabuk kabullenişimden korkuyorum bazen
güzel, 1kitap bizi nasıl daha fazla etkileyebilir, çok kilit konu başlığı
Kitap kültü :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.