Öyle ki dostum, hayatım büyük vurgunlardan, onun değerini bilmedikleri sevgilerden ve arkadaşlıklardan, yine yediği darbelerden ve bir çöp gibi savrulduğu boşluklardan döndü. Nice gemileri yaktım. Hayatımın aşkı olduğuna inandığım ve evlenme hayalleri kurduğum adamı, bir çırpıda apar topar hayatımdan def ettim. Haksız olduğum yanları o kadar çok ki. Ben yine rahat durmadım ve onu tıpkı ex sevgilisinin yaptığı gibi başka biri için bıraktım. Bunu asla yapmazdım ama özgürlüğüm söz konusuydu ve bu büyük bir sınır ihlaliydi. Öte yandan artık onunla mutlu değildim, onu sevmediğimi günden güne soğuduğumu anlamıştım. Her gün kavga dövüş, her gün kıskançlık krizleri ve o beni robot haline getirmeleriyle pimi çekilmiş bir ilişkiye döndermişti ilişkimizi. Sonra bir puzzle gibi parçaları birleştirdiğimdeyse maymunun artık uyanması ve gözünü açması gerektiğini gördüm. Öyle de oldu. Artık tahammül dahi edemeyeceğim o raddeye gelmişti. Ve ben o tetiğe bastım. Ve onu tam kalbinden vurdum. Beni sevdiğini sandığı o yerden. Ne dehşet bir savaştı. Aşk dediğimiz büyük bir vurguna dönüştü. Büyük yakıp büyük oynadım ve de işte büyük kaybettim. Ne sana ne de kendime o yalanı söylememeliyim artık. Çünkü şimdi; bana olan sevgisinden ve ilerisi için olan ciddiyetinden emin olamadığım o adam için, beni robot haline dönüştürmesine rağmen, saçlarımı cüzdanında taşıyan o adamı bıraktım. Bırak da büyük yangının ve vurgunun vicdan muhasebesi de büyük olsun.
A.U