Canavarca hayat biçimi yüzünden kendini gerçeklik sınırlarının dışına atmış gibiydi. Gerçek dünyada ona dokunan ya da bir şeyler söyleyen tek nesne yoktu kendi içindeki gazap dolu haykırmalardan yankılar işitmediği sürece. Dünyanın ya da insanların hiçbir çağrısını yanıtlayamıyordu, yazın, sevincin, arkadaşlığın sesi karşısında dilsiz ve duyarsızdı, babasının sesi onu yormuş, acılara boğmuştu.
Sayfa 142 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.