Gün ışığını hiç görmemiş köre, doğanın ezgilerini hiç dinlememiş sağıra, ruhunun sesini hiçbir zaman dile getirmemiş ahmağa üzülüyorsunuz da, edep gibi yalancıktan bir bahaneyle, mutsuz dertli kadını deli eden, elinde olmadan iyiyi görmesini, Tanrı'yı duymasını, inancın ve aşkın saf dilini konuşmasını engelleyen bu gönül körlüğne, bu ruh sağlığına, bu bilincin dilsizliğne üzülmek istemiyorsunuz
Sayfa 21
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.