Mare'nin Düşüşü
Gözlerinin parlamasından, dikkatini çektiğimi görebiliyorum. "Yapma," diye itiraz etti zayıf bir sesle ve bir eliyle benimkini tuttu. Gözlerinde korku vardı, şimdiye kadar hiç görmediğim bir korku.
"Bir keresinde bize inandığını söylemiştin. Özgürlüğe. Eşit olduğumuza. Tek bir sözünle bunu gerçek yapabilirsin. Bir savaş olmayacak. Hiç Kimse ölmeyecek." Söylediklerimle donakalmış gibiydi, nefes bile almıyordu. Ne düşündüğünü anlayamasamda ısrar etmeye devam etmeliydim. Onun anlamasını sağlamalıydım." Şu anda güç senin elinde. Ordu senin elinde, tüm burayı ele geçirip burayı özgürleştirmek senin elinde! Saraya git, babanın diz çök esini Sağla ve doğru bildiğin şeyi yap. Lütfen Cal!."
Onu ellerimin arasında hissedebiliyordum, hızlı ve kesik kesik nefes alıyordu. Şimdiye kadar hiçbir şey bana bu kadar gerçek yada önemli gelmemişti. Ne düşündüğünü biliyordum:Krallığını, görevlerini ve babasını. Ve beni. Bunların hepsini bir kenara atmasını söyleyen KÜÇÜK ŞİMŞEK KIZI. İçimden bir ses bunu yapacağını söylüyordu.
Titreyerek dudaklarına bir öpücük kondurdum. BENİ SEÇECEK. Dudaklarımın altında teni bir ceset kadar soğuktu.
"Beni seç." diye fısıldadım.
(...)
"DAİMA SENDİN."
DAİMA SENİ SEÇECEK.
"Yeni şafağı karşıla Cal. Benimle birlikte. Bizimle birlikte. "
Gözleri bize doğru yürüyen Maven'a kaydı. Kardeşler göz göze geldiğinde, benim anlamadığım bir şekilde, adeta gözleriyle konuştular. BİZİ SEÇECEK.
"Daima sendin," diye tekrarladı;bu sefer sesi pürüzlü ve mahvolmuş gibiydi. Binlerce ölümü, binlerce ihanetin yükünü taşıyordu. HERKES, HERKESE İHANET EDEBİLİR, diye hatırladım. "Kaçışlar, saldırı, güç kesintileri... Hepsi seninle başladı."
Geri çekilmeye çalışırken, açıklamaya çalıştım. Ama beni bırakmaya niyeti yoktu.
"Şafağınla birlikte kaç kişiyi öldürdün? Kaç çocuğu, kaç masum insanı?" Eli gittikçe ısındı, neredeyse tenimi yakacaktı." Kaç insana ihanet ettin. "
Sayfa 333 - PegasusKitabı okudu
·
151 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.