Gönderi

" Her gün otobüste kim nerede kalacak paylaşmaları yapılırdı. Çünkü ev yok, kalınacak yer yok. Akrabaların bol olduğu bir yer orası, bir sokak düşünün, babamın kardeşleri, amca oğulları, teyze oğulları, hepsi aynı yerde oturuyor. Her akşam hepimiz aynı yerde kalırsak insanlara yük olacağımız için bölüşülüyor, o orada, bu burada, şu şurada kalsın deniyor. Akşam sokakta toplanıyoruz, dağılıyoruz, sonra sabah tekrar buluşuyoruz. Babam iş buldu, bir eve yerleşildi, yavaş yavaş her şey düzene giriyor, annem de iş bulacak, durumlar kötü ama en azından aynı evdeyiz. Hatta o derece kötü ki, evde yiyecek ekmek yok. Annemin akrabalara gidip köfte yapacağım bayat ekmek lazım deyip o bayat ekmeği bize buharda tutup yedirdiğini biliyorum. Öyle bir yokluk, öyle bir darboğaz... "
Sayfa 51 - Serkan Tahmaz
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.