Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde.
Saatlerce dayak yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim.
Bir at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın sokaklarında,
Örtüyor ömrümün ilk yazını.
İçimde bir çocuk,
Yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru,
Binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek.
·
178 görüntüleme
ŞİİRİNİZ GÜZELMİŞ (Şükrü Erbaş) ŞİİRİNE BENZEMİŞ
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.