KADINIM
Özledim, çok özledim. İnkâr etmiyorum
Yokluğunda varlığını arıyorum , nöbete her gittiğimde Ağaçlar benim geldiğimi anlıyordu sanki
Yavaşça dallarını büküyor ve
Yapraklarını ağlar gibi döküyorlardı
Ağlamadımı anlayıp senden yoksun benim için
Sessizce ağlıyorlardı
Kadınım.
Sayfa 113 - VAVEYLA YAYINCILIKKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.