Şule Gürbüz, ne harika bir düşünür.
Okurken içlenmediğim bir sayfa olmadı, sanki beni melankoli kuyularına attı da orada öylece bıraktı. Öyle bir kitap ki içimde bir şeyleri arattı, o arayıp durarken fark ettiğim boşluk canımı acıttı. Anlattığı şeyler sadece cümlelerden ibaret değil, o cümleler ardı ardına sıralanırken varlığa içkin olan manayı yansıtıyor. Bu nasıl bir bakış, ne dingin bir anlatış ve anlayış…
