Feride. Tam bir Çalıkuşu. Canlı, hayat dolu, ağaç tepelerinden inmeyen ama acıyla çok daha küçük yaşta tanışmış olan küçücük bir kız çocuğu. Annesini çok küçükken kaybetmesi ve babasının onu bir Fransız yatılı okuluna bırakması sonucu Feride büyüyor. Büyürken teyzelerinin yanında çokta güzel bir çocukluk yaşıyor ve bir gün arkadaşlarını kandırmak için ortaya attığı aşk hikayesi gerçek oluyor. Kamran. Sanırım kitap boyunca tek sayıp sövdüğüm kişi oldu çünkü en derin yaraları da, en derin acıları da Feride’ye yaşatan o oldu. Tam evlenecekleri vakit Feride’nin Sarı Çiçeği öğrenmesiyle tüm hayatı alt üst oluyor. Olurken de aslında derin maceralar, bir büyüme hikayesi okuyorsunuz. Artık okurken kaç köy, kaç okul değiştirdiğini takip edemedim Feride’nin. Kadın olmanın veyahut çok genç, güzel, meslek sahibi ama bekar bir kadın olmanın o dönem zorluklarının hepsini en derinden yaşıyor Feride. Kalbindeki sızısı daha tazeyken türlü türlü insanlarla uğraşıyor ama bir kere olsun dahi isyan etmiyor Feride. Galiba zaten ben bu özelliğine vuruldum onun. Bir de yanına aldığı, kendi kızı gibi büyüttüğü o küçücücüğünü.. Ama hayat Feride’den her şeyini alıyor. Önce anne-babasını, sonra akrabalarını, ailesini daha sonra aşkı Kamran’ı, gönül verdiği okullarını, öğrencilerini, daha sonra kızını en sonunda da mesleğini, hayatını. Güzel insanlarla da tanışıyor Feride. Zaten kitabın sonunda da Kamran’ı ile kavuşmasına vesile olan da bu güzel insanlar oluyor. Tam bir Çalıkuşu’na yakışır bir kavuşma oldu onlarınki. Ve orada Kamran’a olan kızgınlığım geçti. Kitap en’lerimin arasında kesinlikle yer aldı çünkü ruhumu çok güzel okşadı. O kadar içten, doğal yazılmış ki kitabıma sarılıp kalmak istiyorum bir süre. İyi ki bu edebiyattan böyle güçlü bir kadın geçmiş canın Çalıkuşu.

ÇalıkuşuReşat Nuri Güntekin · İnkılâp Kitabevi · 2019102,9bin okunma

·

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze Demirkol