Hayatı yanlış yaşadığını ölüm döşeğindeyken farketmek… Gerçekten çok akıcı ve güzeldi. Okurken çok kez empati yaptım ve İvan İlyiç’e çok üzüldüm. Bu hayata bir kere geliyoruz ve geri dönüp baktığımızda sadece pişmanlık hissetmemek için, hayatı daha dolu dolu yaşamak için çabalamalıyız. Bunun farkındalığıyla bitirdim kitabı ve kütüphanemdeki yerine yavaşça koydum.
