Türk edebiyatında öykü denince ilk akla gelen isimlerdendir Sait Faik Abasıyanık. Kitapları genellikle küçük küçük bir sürü hikayeden oluşuyor. Bu eseri de öyle yirmi tane küçük hikayeden meydana gelmiş. Bir iki günde bitebilecek bir kitabı 1 haftada bitirince çok fazla tat vermedi malesef. Sait Faik okumayı seviyorum fakat hikaye okumayı sevemiyorum. Çok saçma ama böyle. Çünkü yazara karşı bir yakınlık hissediyorum. Yazarımız da bu kitapta belirttiği gibi aklına geleni yazan biri. Yazmak istememesine rağmen "yazmasam delirecektim" diyerek içini kağıtlara dökmesi, yazar olmanın onun için ne anlam ifade ettiğini açıkça gösteriyor. Bu kitabında da doğayı, denizi, balıkçıları anlatıyor. Bunları betimlemelerle uzun uzun anlatışı bazen kitaptan kopardı beni. Zaten ben de uzatarak okuduğum için kitaptan tat ve verim alamadım. En beğendiğim hikayeler "Haritada bir Nokta, Son Kuşlar, Bulamayan, Gün Ola Harman Ola, Ağıt, Kırlangıç Yuvasındaki Kadın ve Dondurmacının Çırağı" oldu. Hatta Son Kuşlar öyküsünde sanki bugünleri haber verir gibi sesleniyor biz okuyucuya; "Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi."

Son KuşlarSait Faik Abasıyanık · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201913,7bin okunma

·

163 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra