Gerek Marksist-sosyalist feminizmler, gerekse radikal feminizmler, ‘kadın’ kategorisiyle ‘kadınlar’ın toplumsal hayatlarının bilincinde olmayı eşzamanlı olarak doğallaştırmışlar ve doğal olmaktan çıkarmışlardır. Bu iki olgunun neye benzeyeceğini belki şematik bir karikatürle ortaya serebiliriz. Marksizan sosyalizm, sınıfsal yapıyı ifşa eden ücretli emek analizinde kök salmıştır. Ücret ilişkisinin sonucu, işçinin kendi ürününden kopmasıyla birlikte sistematik yabancılaşmadır. Bilgide soyutlama ve yanılsama, pratikte tahakküm egemendir. Emek, bir Marksistin yanılsamayı aşmasını ve dünyayı değiştirmek açısından gerekli bakış açısını bulmasını sağlayacak en ayrıcalıklı kategoridir. Emek, insanı insan kılan insanallaştıncı etkinliktir; emek, bir özne bilgisine, bu suretle boyunduruk altında tutulma ve yabancılaşma bilgisine imkân tanıyan ontolojik bir kategoridir.
pdfKitabı okudu
·
72 görüntüleme
Sosyalist-feminizm, kendi soyuna sadık kalıp Marksizmin temel analitik stratejileriyle ittifak halinde olarak ilerlemiştir. Hem Marksist feministlerin hem de sosyalist feministlerin esas başarısı, emek kategorisini, ücret ilişkisi kapitalist patriyarkayı öne çıkaran daha kapsamlı bir emek görüşüne bağlandığında bile, (bazı) kadınların gördükleri işleri de kapsayacak şekilde genişletmek olmuştur. Özellikle de kadınların ev içindeki emekleri ve kadınların anneler olarak yaptıkları (yani, sosyalist-feminist anlamda ‘ yeniden üretim’), teoriye Marksizan emek kavramıyla benzerlik kurma üzerinden sokulmuştur.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.