Sevgili Peygamberimiz, derin bir iç çektikten sonra, "Ben de biliyorum. O'nun hükmüne her zaman boyun eğerim. Fakat, anne yüzü, unutulmayacak bir yüzdür. O yüzü tekrar göremem diye üzülüyorum."dedi; sonra da derhâl kendini toparladı ve gözyaşlarını silerek Ümmü Eymen'e, "Haydi, o, emaneti Sâhibine teslim etti. Biz de onun na'şını toprağa teslim edelim, rahat etsin." dedi.
Sayfa 95Kitabı okuyor
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.