Kızmıyorum, anlıyorum.
Histrionik kişilik bozukluğundan bahsedelim biraz. Sandığımızdan çok daha fazla sayıda insanda görülüyor. Ebeveynlerinden yeterince ilgi görememiş çocuklar, dikkat çekme çabaları ve sonucunda çevremizde hani şu "ilgi arsızı" diye gösterdiğimiz insanlar...
Kendisine ilginin az olduğunu hissettiği durumlarda kaygılanır.
İçinde bulunduğu ortamda tanıdığı bireyler çoğunluktaysa sürekli fikir belirtir, konu bütünlüğü olmayan konuşmalar yapar, dinlemiş gibi görünür fakat ilk fırsatta karşındakinin sözünü keser.
İlgiyi alabilmek için yüksek perdeden konuşmayı seçer ve kendisinin çok önemli roller oynadığını düşündüğünü olayları ardı ardına anlatır.
Kendisini tanıyan kişi sayısının az olduğu kalabalık ortamlarda, kendini geride kalmış ve önemsiz hissettiği durumlarda oldukça kültürlü ve yeterli bir birey olduğu izlenimi vermek için yine yüksek bir perdeden konuşur.
·
2.116 görüntüleme
Bu başlığı attım çünkü insanların davranışlarına, söylediklerine kızmamın sebebinin temelde bunu "neden yaptıklarını" ya da "neden söylediklerini" anlamamam olduğunu fark ettim. Kızdığım zaman kendime bunu hatırlatmaya çalışıyorum, "evet ona hak vermiyorsun, evet yaptığı yanlış ama bu yanlışı yapmasının altında bir sebep var, anlamaya çalış kızmak yerine" diyorum. Tabi ki bunu her zaman yapamıyorum. Neyse işte öyle, bu da böyle bir bilişsel sancımdır :D
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.