Raskolnikov Sonya’ya bakıyor ve genç kızın kendisini ne kadar çok sevdiğini hissediyordu; ama tuhaf şey böylesine çok sevilmek ona birden acı vermişti. Gerçekten de çok tuhaf, korkunç bir duygu bu! Kendisi için son umut, son çıkış yolu olduğunu düşünerek gelmişti Sonya’ya; acılarının hiç değilse birazını burada bırakacağını düşünmüştü, ama genç kızın bütün kalbini kendisine verdiğini anladığı şu anda, kendini birden eskisinden çok ama çok daha mutsuz hissetmişti.