Babamın ismi Mehmet. Adını anamdan hiç duymadım.Seviyorum dediğini de duymazdık. Saygısı, sevgisi içindeydi hep. Bir de çocuklara anlatılan hikâyelerde saklıydı. Koca efe kimi bekliyor, Ulu Çınar neden ağlıyor? Bir hikâye gibi anlatılır, gönüllere kurulan tahtlar indirilir, çocuklara tahtadan at yapılırdı. Bu hikâyelerle çocukların gönülleri kazanıldı. Kerem boşa demiyor, ninemin anlattıkları essah, diye. Şanslılar, bu hikâyeler bize bile anlatılmadı. Babamın anamı sevdiğini bilirdik de kara sevdalı olduğunu bilmezdik. Anam, anlattığı hikâyeleri benim de duyduğumu anlayınca kısa kesiyor masalı. Yanakları al al, sırrını ele veriyor. Ah anam, sevmek de sevilmek de ayıp değil ki. Hatta geçmişi özlemek de...
Sayfa 129Kitabı okudu
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.