Üvez Çürüğü
İnsan, sıvası dökülmüş binalar gibiydi. Kendini ne kadar süslese de özünde hep kötüydü. Bundan belki de kendi türünü öldürmemek ve o türü yememek hayvanlar arasındaki bir yasa olmasına rağmen insan, yeryüzünün o karanlık ve kirli türü, vahşetin ürkünç alazını, huzursuzluğun iç sıkıntısını ve tamamlanmamışlığın bunca aleniliğini de yanına alarak şiddete içkin davranışı ifşa edecek bir ânı, hep alesta bekleyendi.
Sayfa 41Kitabı okudu
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.