Alexandre Dumas'ın okuduğum ilk kitabıydı. Büyük beklentiler içerisinde başamıştım fakat çok sarmadı. Zoraki bitirdim diyebilirim. Çok klişe bir aşk hikayesiydi; iki kişi birbirini sever, birinin babası çocuğumdan uzak dur diye diğerini uyarır. O da duygularını içine atıp, kendinden soğutarak uzaklaşır sevdiğinden. Fedakarlık yapar sevdiğinin ailesi için. Haberi yoktur sevgilisinin, Yıllar sonra da ölüm döşeğinde mektuplar ortaya çıkarır işin aslını.. pişmanlık, geçen onca zaman, ıstırap... Bana gerçekten klasik geldi. Ayrıca yazı dili de biraz yorucuydu.
