Tolstoy’un diğer başyapıtlarına göre belki de gölgede kalan Aile Mutluluğu, okuduğun anda değil de zaman geçtikçe insanın içine işleyen, derinlikli bir anlatım. Hayatın en temel ilişkilerinden birini, yani aileyi tasvir edişi elbetteki kendi hayatından izler taşıyor ve aşkın yerini sevgiye bırakmasını çok farklı ifade ediyor. Okurken kullanmış olduğu bazı cümleleri hissel olarak hayatımda yaşasam bile, ‘bu şekilde ifade etmeyi akıl edemezdim’ dediğim çok yeriyle karşılaştım. Galiba bu yüzden klasik. Uzun süre ruhumun bir yerlerinde benimle birlikte yaşamaya devam edeceklerden.