“Elveda Bastiani Kalesi,” dedi kendi kendine.
Tüm yaşamı, dünyadan tamamen tecrit edilmiş bir şekilde orada geçmişti; otuz yılı aşkın bir süre düşmanı beklemek için kendini her türlü zevkten mahrum kılmış, şimdiyse, tam düşman gelirken kovulmuştu. Hele arkadaşları, şehirde rahat ve mutlu bir yaşam sürmüş olan o arkadaşları, şimdi küçümseyen ve tepeden bakan gülücüklerle yukarıya, zaferin meyvelerini toplamaya geliyorlardı.
.......