"Annesiyle birlikte babasını da kaybeden bir çocuktum ben. Küçüktüm. Korktuğumda bana sarılan kollar olmadı, düştüğümde beni yerden kaldıran biri yoktu. Biri canımı yaktığında koşup ağlayarak anlatacağım biri, beni teselli edip her şeyin yoluna gireceğini söyleyen biri de yoktu. Sadece ben vardım. Yalnızlığım karanlığım oldu sonra. Büyüdükçe karanlığım da büyüdü. Bazen o karanlık onu durduramayacağım kadar bedenimi sarıyor. Düşünemiyorum. Nefes alamıyorum. Direnemiyorum... Senin geldiğin gece de onlardan biriydi."
"Sen benim hayatımı kurtardın Juliet. Üstünde seksi bir kostüm ya da kırmızı pelerinin yoktu. Ama o gece beni sadece o küvetten çıkarmadın, kendi karanlığımdan da kurtardın. Ve sen geldiğinden beri karanlığın eskisi kadar bana yaklaşamıyor. İşte bu yüzden Juliet, sen benim hikâyemin kahramanısın. Eğer hayatım bir kitap, bir film ya da bir dizi olsaydı ilk bölüm seni gördüğüm an başlıyor olurdu. Sen benim hikâyemin esas kızısın."
Sayfa 151 - Emir HanzadeKitabı okudu
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.