Düşüncelerim dökülüyor bazen yere zihnimden. "Unutmalarım dökülenleri farkedemediğimdendir" diyorum kendi kendime. Tanıdığım yollarda tanış çıkmıyor hiç bir tabela. Ve kırmızı kayan yazılar, alkolikler için hala çok hızlı akıyor led ekranda. Çizgilere basmadan yürümek için kaç karınca ezdim, saymadım bilmiyorum. Ölen her karınca için bir ah taşısamda üstümde, ağustos böceği rahatlığına bel bağladım, kendi yarattığım hikayemde.
Sayılarla aram borçlarımı hesaplarken oldukça iyi. Alacaklarımın karşılığında alacaklı oldum alaca karanlıkta ne âlâ. Mutluluk için kendimden öyle çok harcamışımki kendimi, "geri vereceğim" sözüne dahi kimsenin paylaşmaya götü yemedi. Şimdi mutluluğa kaldırılan her kadeh yapmacıktır sofralarda.
Değer vakti zamanın temeli. Saniye dakikaya meyletmeden bilinmeli kıymeti. Otuz küsürlü yaşlar haddini bilmeli, çünkü yolun kalan yarısına yazılacak şiir için kimse kelime sarf etmedi.
Kendimi bir tek ayna karşısında tanıyorum. Ve bir metre kare içinde gördüğüm yansımadan, "geri vereceğime" dahi söz vererek bir mutluluk diliyorum.
Cihat İNCE