Bu ve bunun gibi kitapları okuduktan sonra avucunuza bırakılan sızıyla ne yapıyorsunuz? Ben artık karakterlerle vedalaşırken geri veriyorum sızıyı. Bir kitaptan payıma kalan sızı olsun istemiyorum sanırım artık. Malum, hayat herkes için yeterince, bazen haddinden fazla acı yoğuruyor.
Anlatılan Momo’nun, fahişelerin çocuklarını büyüten Madam Rosa’nın, biraz da Kur’an-ı Kerim’le Sefilleri, Allah’la Victor Hugo’yu karıştıran Mösyö Hamil’in hikayesi.
Araplık, Müslümanlık, Yahudilik, kara gömlekli Auschwitz hayaleti, Momo’da biraz 
Şeker Portakalı Zeze’si, birazcık 
Pal Sokağı Çocukları Nemeçsek’liği, azıcık haytalık, fırlamalık, ama en çok sevgi ve duyarlılık..Olaylar?Onu merak eden okusun derim.
Sonra Emile Ajar’la aranızda şöyle bir muhabbet geçiyor.
Siz: “Abicim biz Momo’yu merak edip gelmiştik. Bir tutam ah sevgili Momo alabilir miyiz”
Ajar: “Yav bırak Momo’yu şimdi, şu paragrafa bi baksana. Konuyu nerden nasıl bağlamışım, üç cümleyle be kadar çok şey anlatmışım, efsane değil mi?”
Siz: “Abicim sen nasıl hem içimizi ısıtan, hem hüzünlendiren, hem de güldüren bir kitap...”
Ajar: “ Rica edeceğim şu klişe cümle kalıbından vazgeçin artık. Hem bırak sen onu, şu cümleyi, giydiği her şey yakışan şu kelimeleri gördün mü?”
Siz: “Hakkaten efsane, yav sen bu ince ayrıntıyı nassıl fark ettin, hadi diyelim fark ettin, nasıl bu kadar güzel ifade ettin, hadi ettin, nasıl bunu sayfalarca yazmadın da bir paragrafla bırakmaya gönlün razı oldu, kimse mi sana, abicim o paragraftan bir roman daha çıkar deli misin sen ya, yaz, yardır gitsin demedi?”
Emile Ajar: “E onlardan bende daha çook var. İstersen veriym birkaç tane.”
Siz: “Eyvallah. Kendi yarattığınız karakterleri ve olayları ikinci plana düşüren, sadece sizin nasıl yazdığınıza ağzımız açık baka baka okuyacağımız diğer kitaplarınız nerede? Ben bi koşu gidip alayım.”
Emile Ajar: “ Amazon olur, Kitapyurdu olur, koşma çocuğum, bastır parasını onlar senin kapına kadar getirir.”
Siz: “ Eyvallah. Peki abi sen niye ismini sakladın ya yıllarca?”
Ajar: “Magazine dalıp sulandırmaa.”
Siz: “Tamam tamam.”
Böyle bir kitap işte. Ben bir okuma grubu sayesinde listeme alıp okumuştum. Siz de bir bahane bulun, alın listeye bence. Kendiyle muhabbete çağıran kaç yazar var ki sonuçta.
Keyifli okumalar..
395.jpg){kind=small}
·
1 artı 1'leme
·6bin görüntüleme
Elinize sağlık. Güzel bir inceleme daha olmuş. Ben şeker portakalı, Pal sokağı ve bu kitabı çok çok sevdim ancak Pal sokağı çocukları başka bir tat birakmisti bende.
Ben o kitabı her yaşımda dönüp bir daha okumak isterim. 🌸
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.