...Gözlerine bırakınca kara gözlerimi, aydınlanıverdi, ışıl ışıl oldu dünyam. İşte dedim, işte bu, budur sevdam. O kısacık anda kelimelerim şiirlenmiş, şiirlerim bestelenmişti. Sanki o binlerce kişinin, onlarca arabanın geçtiği kalabalık caddede bir ikimiz kalmıştık. O, kara gözlerimde yeryüzünü izliyor, ben ise mavi gözlerinde gökyüzünü izliyordum...
Sayfa 141 - Yüzleşme YayınlarıKitabı okudu
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.