Belki de en müthiş gıdası ayrılık ve özlemdi aşkın.
Belki ben de öykündüğüm şiirleri hak edebilmek için, kavuşmaların imkânsız olduğu, buluşmaları ancak kaçamaklarda saklı sevdalar yaşamalıydım. Yoğun hasretler içeren mektuplar gidip gelmeliydi sevdiğimle aramızda. Çok uzun ve meşakkatli yollara düşüp düşüp, Mecnun gibi, hüsranla dönmeliydim her seferinde. Ellerimi uzattığımda hep bir hayale dokunup uyumak... sarılıp
yatmak mümkün değil, bende senden kalan hayale...
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.