Sasani döneminde din aracılığıyla sınıfsal ayrılıkları ve bölünmeyi meşrulaştıranlar din adamlarıydı . Bu dönemde Ahuramazda'nın ve yüce ilahın tezahürü olan üç ateşin her biri Ahuramazda'nın üç de ğişik yansımasının birer sembolüdür:
1- Azerbaycan'daki Azergeşnesb.
2- Sebzivar yakınlarında bulunan Azer-i Berzin Mihr. 3- Pars bölgesinde yer alan Azer-i Estehr.
Bu üç ateş "Ahuramazda"dır, onun tezahürleridir. Ancak Ahura mazda'nın kendisi de sınıflara ayrılır. Ahuramazda'nın Azerbay can'daki ateşi, padişahlan ve şehzadeleri temsil eder. Pars bölge sindeki ateş, ruhanileri ve din adamlarını temsil eder ve Sebzivar yakınlarındaki kalede bulunan ateş de çiftçileri sembolize eder.
Güzellik ve iyilik tanrısının bir olduğu ve bütün halkın Ahuramaz da'ya kulluk edip Ehrimen'e karşı savaşmaları gereken Zerdüşt di ninde, yine şunu görürüz ki sosyal hayatta da Ahuramazda'nın tek bir tezahürü yoktu, onu temsil eden ateşler vardı. Bu mukaddes ateş(ler), temsil ettikleri üç sınıfın birbirinden ayn olduğunu, bir sı-
,Jııftan diğerine geçmenin mümkün olmadığını, bu sınıfların hiçbir şekilde birbirine benzemediğini ifade eder ve bunu meşru gösterir. Bu din adamlarına göre sınıfsal yapı Ahuramazda'nın iradesinin bir tecellisidir. Ahuramazda bu mukaddes ateşiere tezahür etmekle bu üç sınıfsal kişiliği, bu aynşmayı, bu sınıfsal bölünmeyi toplumda yerleştirmiş oluyordu.
·
36 görüntüleme
Bu nedenle çiftçi bakıyor ki kendisini temsil eden mukaddes ateş ne Fars bölgesindekidir ne de Azerbay can'daki. Onu temsil eden tek mukaddes ateş Sebzivar yakınların daki ateştir. Diğer ateşlerin onunla hiçbir ilgisi �e ilişkisi yoktur.
Hindistan'a bakın. Buda, ilahları ve büyük ilahı zikretmek istedi ğinde ya da bir manayı, yüce bir duyguyu ve aşkın bir düşünceyi beyan ve tasvir etmek istediğinde şöyle der: Bu yöntem, bu düşün ce bir Arya yöntemi, bir Arya düşüncesidir. Yani soylu, yüce ve asil Arya ırkına ait bir yöntem, bir düşüncedir bu. Bu sözler, bu dü şünceler Arya olmadığı için necis ve pis olan sınıfa ait değildir
Görüldügü gibi ilahiara ve en mukaddes dini duygu ve düşüncele re dahi çeşitli sıfatlar, sınıfsal, ırksal ve aitevi özellikler yüklenmek tedir. Bütün bu bölünmeler din aracılığıyla meşrulaştınlıyordu. Zi ra filozof ruhlu değildi. Her ne kadar Aristo ve Eflatun gibi bazı fi lozoflar: "Köle, ilk andan köle olarak doğar; efendi de efendi ola rak dünyaya gelir. Aristokrat kesimi üstünlüğünü kanından alır. Bu şeref de dünyada sadece Atinalı şu yirmi aileye hastır. Onların sayısı ne azalır ne de artar." deseler de bu dönemde halk felsefenin degil, dinin tesiri altmda yaşamaktaydı. lşte din bu şekilde mevcut durumu koruyor, kolluyor ve meşrulaştırıyordu.
Topluma afyon yetiştiren, bu mele dini idi. Bu din halkı şöyle uyu tuyordu: "Siz sorumlu degilsiniz. Zira olup biten her şey Allah'ın iradesi dahilinde olmaktadır. Öyleyse yoksullugunuzdan dolayı üzülmeyin. Zira öte dünyada bunun karşılığı size verilecektir. Bu nedenle ne kadar darda olursanız olun, ses çıkarmayın! Sonra size bunun on katı verilecektir."
Bu şekilde kişinin itiraz etmesi engelleniyor, tercih etme ve terci hine içten yönelmesinin önü kesilmiş oluyordu. Bu iş zihinde biti riliyordu. Halk veya bir grup sorumluluk bilinciyle ayaklanıp mev cut durumu eleştirdiginde, bu ayaklanmayı zorbalar ve para baba Ian, kuvvete başvurarak bastınrlardı. Oysa din, bu hareketi, bu tepkiyi, bu düşünce tarzını ve bu itirazı daha dışa yansırnarlan zi hinde bitiriY:ordu. Yani direniş ruhunu yok ediyordu. Peki, bu na sıl yapılıyordu? "Başa gelen Allah'ın iradesi ve istegiyledir. Bu ne denle her türlü itiraz ve eleştiri, Allah'ın iradesine karşı gelmektir." denilerek. . .
lşte görüyoruz, bütün bunlar dinin fetvalandır. Bunların hepsi dindir, kulluk esasına ve dini ilikada dayanmaktadır. Fakat buna karşın, tarih boyunca uyutan, meşrulaştıran, dolandıran, halkın sorumluluk bilincini yok eden, sınıfsal ve ırksal yapıyı meşru gös teren ve ilahiari dahi milliyetçP olan dine karşı mücadele eden; hak din, yani tevhid diniydi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.