Kitabımı okurken ağladım,ağladım çok ağladım, isyan ettim,lanet ettim en çokta çok utandım. İnsanlar adına, insanlık adına.. Normalde kitap okurken ana kahramanı içselleştirir benmiş gibi okurum. Hayallere dalarım. Fakat bu özelliğimi Murat Akyüz'an kitaplarına dahil etmem. Zira insanların aklına getirmeye cesaret edemediklerini yaşayan insanları okuyunca midesi bulanıyor,bilinci şaşıyor okuyucunun. Allah'ım bu ne korkunç bir son desemde aslında hikayenin orda başladığını, okuduklarımın buzdağının görünen kısmı olduğunu anlıyorum. Murat Akyüz'ün hangi kitabını okursam okuyayım etkisinden en az üç gün çıkamıyor,yeni kitaba başlayamıyorum. İşte onlardan birisi de İncir Kuşları. Ne desem,ne söylesem az gelir. Suada'nın, ailesinin, milletinin başından geçenleri hangi kelimelerle anlatabilirim ki? Savaşın,katliamın,acımasızlığın,şımarıklığın, gözü dönmüşlüğün var mıdır bir açıklaması. Okurken sinirlendim dayanamayıp kapattım, üzüldüm dayanamayıp kapattım, nefret ettim dayanamayıp kapattım. Peki ya onlar? Onlar nasıl dayandı? Bu kadar acıya? Peki diğer insanlar? Onlar ne şekilde gözlerini kapayıp bir daha hiç açmadılar? Neden sessiz kaldılar?

İncir KuşlarıSinan Akyüz · Alfa Yayınları · 202126,5bin okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

eylulnotasi