“(…) Eğer Tanrı’ya ya da herhangi bir şeye inanıyor olsaydım, kendimi bu kadar iyi hissetmeyecektim. Çünkü o zaman O’ndan bir şeyler ister, şikayet eder ve yalvarır, hatta karşılığında vaatlerde bulunurdum. İnanmayınca hiçbir karşılık beklemeden doyasıya ağlayabilirdim, yardımın gelmeyeceğini biliyordum, gelmesini dilemiyordum da; dua etme yeteneğim olsa bile boşuna zahmet; bu durumda bundan sonra nasıl daha iyi bir insan olacağımı, neden yalan söylemeye mecbur kaldığımı, üzerimdeki tüm yükü göklere havale ettiğimden dışarı kızarmış bir burunla ama hafiflemiş bir şekilde çıkmayı düşünmem gerekmiyordu. Hayır, tüm yüküm içimde kaldı, sadece bir anlığına gevşemiştim ama sonrasında her şey daha da ağırlaşmıştı. Yine de orada bulunmaktan neden bu kadar zevk aldığımı açıklayamıyordum.”
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.