her gün tozu alınan, evin bir köşesinde tozlanmaya mahkûm bir sehpa vardır. hep zaman kollar, zamanı gelsinde ortaya koyulurum diye. bunun gibi bir kalbi vardır insanoğlunun. her gün kalbinin içinde o zarif ve ince kırıntıları toz alır gibi silinmesi gerekir. yoksa zaman ile kalp toz yığınına dönmeye mahkûmdur. ama kalbin bir güzel yanı vardır ki;