Çocukken güneş olmak isterdim, sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak. Çünkü güneşten sıcaktı kalbim. Büyüdüm derken, yaşam denen ayazda üşüdüm. Soğudu buza döndü kalbim. Ne güneş olabildim, ne çocuk kalabildim.
Kucukken hep buyumek isterdim, büyüdüm, kucukken kurdugum hayallerin daha fazlasini yasiyorum suan, ama suan bana sorsalar yokluk icindeki cocuklugumu, varlik icindeki bugunume bin kat tercih ederim...