Aylar öncesinden Beyaz Gemi isimli kitabina odaklandığım halde, sevgili çocuklarimin bir hafta öncesinden "Anne sen bunu yolda okursun." dedikleri, çantamın bir kenarına sıkıştırdıkları, bugün Adana' dan Pozantıya gelene kadar bir saatlik yolda okuduğum kısacık bir kitap. Savaş, yokluk, savaştan, askerlikten kaçan bir koca ve tüm bunlara rağmen hayatta kalmaya, yaşatmaya çalışan bir kadın. Yazar, kadınların hiç bir zaman azımsanmayacak gücünü, yürekliliğini, eşine olan sevgisini ve sadakatini öyle güzel hissettirmis.Kadınların şartlar ne olursa olsun yüreğinden eksik etmediği merhamet ve adaleti her şeyden üstün tuttuğunu okuyucuya göstermiş. İlk kitap için iyi bir başlangıçtı benim için. Seyde' nin İsmail ile yüzleşme anı çok etkileyiciydi, bu durumu fazlasıyla içselleştirmiş olabilirim. Hayatta empatiden yoksun tüm bireylere rağmen, dimdik ayakta durmaya çalışan tüm cesur kadınlara saygıyla, iyi okumalar