O Soğukluğu Tadacaklar.
Herşeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin, seni anlamadığını görüyorsun. En yakınından uzaklaşıyorsun. Yapabildiğin en iyi şeyin yazmak olduğunu görüyorsun. Yazıyorsun.
Herkesten saklansan da gizlensen de tükeniyorsun. Hani o dışarıya verdiğin mutluyum imajı varya içini yiyip bitiriyor. Biri gelse ve gerçekten de tam anlamıyla yanında olsa düzeleceksin gibi geliyor. Ama o kadar çok yenilgiye uğradın ki...
Bi' yanın hiç kimseye güvenme diyor. O yanına yenilmeye başladığın zaman asıl acıları tatmaya başlıyorsun. İşte o anlar kalbinin, aklını yendiği anlar oluyor. Ve benim kalbim aklımı hep yeniyor. Değer vermekte sorun yokta, aynı önemi, ilgiyi, sevgiyi, değeri göremeyince başlıyor asıl sorun.
Birde yitirdiklerin var, dönülmez yolda bıraktıkların, geri dönmeyeceğini ezberlediklerin. Hani derler ya “Hayat devam ediyor.” aynen öyle. Ne giden geri geliyor, ne kalanlar değerini biliyor, ne yerin, ne de kıymetin değişiyor. Sen sadece günden güne eriyor, tükeniyor, hissizleşiyorsun.
Ama gerçekten aklım bu savaşta üstün çıkarsa o zaman tam anlamıyla sevdiğim insanlar, soğukluğu tadacaklar.
··
127 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.