"Ya Baki, entel Bâki..." diye teselli buluyorum.
Denizin ortasındayım.
Gün topladı bohçasını veda ediyor.
Her şey gibi.
Benim gibi.
"Faniyim" diyor.
"Benden yüzünü çevir;
sana beka verecek olana,
Bâki olana yüzünü dön!" diyor.
Hüzün gölgeledi yüzümü; lâkin yakmıyor. Biliyorum ki gün yarın da gönderilecek;
benim de bir yarınım olacak.
Hem de sonsuzcasına.
"Ya Baki, entel Bâki..." diye teselli buluyorum. Hüznümün yerini huzur alıyor.
Deniz çiçekleri martılara bakakalıyorum.
Sayfa 15
··
181 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.