BİTTİ kaç gün oldu ne zorluklarla kafa karışılığıyla aceleyle üzüntüyle anlamaya çalışarak okudum bilmiyorum. Sanırım seninle okumasam anlamadığım için ağlaya ağlaya okurdum. Ama kendimi senin sayende motive ettim ve sonunda okumayı hakkıyla bitirebildiğime inanıyorum. Orhan Pamuğun okuduğumuz ikinci kitabı. İlki Masumiyet Müzesiydi ve ona da kendinden bişeyler katmıştı, yine aynı şekilde bu kitabında da. Böyle yapması kitabı okurken bi yandan onu da tanımamızı sağlıyor ve kitapta ayrıyetten yazar olarak bir kişiliği de hissediyoruz, bu zevk veriyor. Galip mecnun gibi sevgilisini ararken İstanbul sokaklarında kendini kaybeden Galip. Küçükken hep bir başkasına özenirdim halen de özenirim. Ama o zamanlar özendiğim için çok endişe duyardım. Hiçbir zaman kendim olamayacak mıyım? Benim yeteneğim yok mu? Artık kendimi tanımak istiyodum, insanlara özenip durmamak sadece kendim olmak. Galibi okudukça da küçük reyhanı gördüm oralarda. Zamanla imkansız olduğunu farketmedim sadece yavas yavaş kabullendim. Olamazdık. Bütün insanlar eşyalar olaylar düşünceler sesler herşey birbirine bağlıyken hepsi birbirini etkilerken şu küçücük dünyada olamazdı kimseden etkilenmeyen yapayalnız bir varlık. Herkesi etkileyen şeyler bambaşka bir düğümle ilerledigi icin aslında kendimiz dediğimiz şeyde etkilendiğimiz şeylerin tamamı. Şehzade Osman Celalettin haklıydı yada haksızdı kim bilir.

Kara KitapOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20229,2bin okunma

·

99 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

reyhan