Hayat doluydu Nazmiye Güçlü. Çok da güzeldi. 1981 kışıydı. Kar yağmıştı Ayazağa İTÜ kampüsünde. Sallana sallana asfaltta giderken Nazmiye’yi gördüm. Kestirmeden olsun diye alt kapıdan girmiş, yetinmemiş, daha da kestirme olsun diye çamların arasındaki yamaçtan iniyordu gördüğümde. O beni görmedi ama. Kaydı. Düştü sonra. Kalktı zar zor. Ayağının biri zayıftı. Zayıf ve kısaydı küçükken geçirdiği çocuk felcinden dolayı.
Kalktı ya hani zar zor, etrafına baktı. Yine görmedi beni. Başladı gülmeye. Ne gülme ama. Gören çıldırdığını sanır. Yanına vardım. Ne o kız, düştün mü, dedim. Gördün mü, diye sordu. He ya, dedim, gözüm kör olsun gördüm. Beraberce dakikalarca güldük. Ben, dedi, düşene gülerim aga. Kendim de olsam. Valla, dedim, düşenin dostu olmaz dendiğini var duymuşluğum, ama düşene gülün dendiğini duymadım.
Kocası Samet benim de 1 yıl okuduğum İİTİA-Gazetecilik ve Halkla İlişkiler bölümünde okuyordu. Diyarbakırlıydı. Kürttü. Herkes gibi gurur duyardı milliyetinden. O bana kekom der, ben ona ağzını yidiğimin, derdim. (Kayseriliyim ya ondan) Nereden icap etti kocası di mi? Doğru. Çehov'un duvarda asılı tüfeği geldi aklınıza değil mi? Haklısınız. Tüfekten söz ederseniz eğer, mutlaka patlamalı o tüfek. Onlar evliydi. Erken evlilik işte. Sonra da boşandılar gerçi. Biz arada onlara kalmaya giderdik sevgilimle. Arada bir. Her gitmemizde vefasızlıkla suçlardı Nazmiye. Samet ise, bırak içlerinden geldiği gibi davransın insanlar, derdi. Dostlukları sorgulama her daim. Akıllı adam. Oldu mu şimdi, patlattım mı Çehov'un tüfengini :))))).
Yıllar geçti. Büyüdük. Çok büyüdük. Kocaman, eşşek kadar adamlar olduk. Samet şimdilerde Müge ve Semih’in sahibi olduğu Metis yayınevinin de baş muhasebecisi. Daha birçok ünlü yerin de muhasebecisidir yetenekli adam.
Aklıma hiç gelmedi Nazmiye'nin kitabı. Oysa daha ilk yayınladığında haber vermiş, ben de almıştım. Okumuştum. Kah ağlamış kah gülmüştüm. Sitede Zagor bir Rembetiko parça paylaşmış. Aklıma Nazmiye geldi. <<<<<Ne filmdi ama. Bir on kez izlemişliğim vardır. Film müziklerini ise günlerce deliler gibi dinledim. Muammer Ketencoğlu vardı. Görme özürlü. Akardiyonuyla Rembetiko söylerdi Beyoğlu'nda. Bir likör vardı. Şimdi adını unuttum. Buzlu sek içerdik. Nazmiye Güçlü vardı. Yazardır kendisi. Baktım da sitede de var. O çok severdi Muammer'i. Ne zaman buluşsak Muammer'i dinlemeye götürürdü. "Araba Aldım Kadın Oldum" kitabının adı. Bak yahu Zagor, nerelere götürdün beni. Ömrüne bereket.>>>>> diye yazdım Zagor’un paylaşımının altına.
Bu kitabı okumanızı öneririm. Pişman olmazsınız asla. Türünün en iyilerindendir. Bu konuda iddialıyım kesinlikle. Bakın arka kapağına ne yazmış Nazmiye Güçlü; <<<<< "Kırmızı ışıkta durdum. Yanımdaki arabanın şoförü bir şey söylüyor gibi geldi. Camı tamamen açıp dikkatli bir şekilde baktım, ne söylediğini anlamak için. "Çok güzelsin yavrum!" dedi. O güne kadar sadece sakattım, araba alınca birden kadın olmuştum. Güldüm, teşekkür ettim. Adam şaşırdı.
Heyecandan her yanım titriyordu. Otuzbeş yaşımdaydım ve hayatımda ilk kez bir erkek bana laf atıyordu. Sonradan düşününce bunun aslında bir taciz olduğunu, başka bir kadının kızacağı bir şeyden hoşlandığımı fark ettim.
Yıllardır sokakta yürürken sadece alay etmek amacıyla, "Bak topal geçiyor!", "Vah vah pek de güzelmiş" gibi laflar atmıştı bana erkekler. Oysa şimdi kadın olduğum için laf atıyorlardı.
Tacizden hoşlanıyor olmamı kimselere anlatamıyordum. Utanç verici bir şeydi ama hoşlanıyordum işte!">>>>>
