Spoiler... Kitabı bitirdikten sonra sonuna dair uzun uzun düşündüm. Çoğu okurun aksine kitabın sonu bana anlamlı ve olması gerektiği gibi geldi. Ama bunun nedenini başta kavrayamadım. Yani bir düğüm vardı ve her şey orada çözümleniyordu. Diğer incelemeleri okudum ama tek bir kişinin yorumu dışında aradığımı bulamadım. Axl'ın Beatrice'in gidişine başta itiraz etmesi ama sonrasında kabullenmesi, Beatrice'ın kayıkçıya olan güveni... Adayı düşlerken aslında ikisinin de gerçekten yaşlanmış olmalarını fark etmem... Oğullarının ölmüş olması ve Beatrice'ın onun adada olduğunu iddia etmesiyle sonunda ulaştım o çıkışa. Her şey ölüm metaforu üzerinde düğümlendi. Ölüm onları ayırdı. Diğerlerini ayırdığı gibi. Bu yüzden çıkışları o kayık oldu. Başka gidecek bir yerleri yoktu ki. O an içten içe sinirlendiğim kayıkçıya saygı duymaya başladım. Zaten kitap hep bu ters köşelerle doluydu. Savaşçının gerçek amacı, Edwin'in yarasının aslı, manastırda dönen olaylar, şövalyenin şarlatanlıktan görevini hakkıyla yerine getiren bir savaşçıya dönüşmesi, Axl ve Beatrice'in oğullarının aslında ölmüş olması, ejderhanın yorgun ve güçsüz bir yaratık olması, sis kalktıktan sonra herkesin bayram edeceğini sanıp aslında gömülü devin uyanacağını öğrenmemiz... Bunlar kitabın okuma zevkini katlayan gelişmelerdi. Tabii, kitaptan çıkarılacak çok ders aranacak çok metaforlar var. Birileri elbet düşünmüştür ve konuşur. Benim yorumlarım bunlar..

Gömülü DevKazuo Ishiguro · Yapı Kredi Yayınları · 20181,621 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma