21 yaşında vatan müdafaası için orduya katılan, Çanakkale Cephesi'nde geri hizmette görev yaparken komutanından ön hatlara gitmek için izin isteyen, kanıyla bayrağa renk veren şehidimiz İbrahim Naci..
Hatırat kısa, ama hikâyesini anlatmaya ne söz yeter ne de kalem.. Cephe yolunda yürürken yol kenarında kırık dökük mezar taşları görünce "Acaba ben de böyle sahipsiz kalıp unutulacak mıyım?" diye soran genç bir askerin hatıratını okumak vefa borcudur diye düşünüyorum.
Sanırım iki büyük tesellimiz var: Birincisi İbrahim Naci gibi nice şehitlerimizin mücadelesi boşa gitmedi, ikincisi ise İbrahim Naci endişelendiğinin aksine asla unutulmadı. Aradan 107 yıl geçti ve bizler onun günlüğünü okuyup okutuyoruz.