“Gençliğimizde,” der Schopenhauer, “gelecek yaşamımız üzerine düşünürken tiyatroda perdenin açılmasını bekleyen çocuklar gibiyizdir. Yerimizde neşeyle oturur ve hevesle oyunun başlamasını bekleriz. Neler olacağını bilmemek bir lütuftur. Olacakları öngörebilsek, çocuklar bazen gözümüze ölümle değil de hayata mahkûm edilmiş ama cezalarının ne anlama geldiğinden bihaber esirler gibi görünürdü.”
Sayfa 29Kitabı okudu
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.