Victor Hugo’nun Deniz İşçileri; ne dönemin romantizm akımına indirgenecek boyutta bir kitap ne bir novella ne de Zola’da zirve yapan o natüralist eserlerden biri sayılabilecek bir eser. Roman, bir fizik, bir doğa araştırması sunuyor. Eser, yazarın hayatının 1855-70 yılları arasını geçirdiği Guernsey adasında, bu romanını kaleme aldığı 1866 yılına kadar Saint-Pierre-Port'ta yer alan ve Manş denizine bakan evinde boş boş oturmadığının ispatı niteliğinde. Bu ispat Hugo'nun, ama evinin penceresinden ama hemen yanında yer alan limanda bir bankta, belki de saatler, günler, haftalar, yıllar boyu denize bakarak yaptığı hava gözlemlerinin, bazen bir balıkçı teknesi bazen bir yelkenli bazen de buharlı bir gemide olsun deniz işçilerinin tüm davranışlarının ve kimi zaman uysal görünse de içinde her daim gizli bir kızgınlık barındıran, hep coşmaya hazır ama bunun için itici bir güç bekleyen deniz gözlemlerinin uzun tefekkürlerle oluşan izlenimlerine romanda adeta bir doğa araştırmacısı gibi sunmasında saklı. Kitap, yazıldığı tarihten iki bin önce bir papirüse yazılsaydı ve günümüze değin ulaşsaydı şüphesiz biz onu bugün felsefe-düşünce türünde "Victor Hugo - Fragmanlar" adlı bir kitap ile okuyor olurduk. Bunu, romanı sadece deniz işçilerini onurlandırmak için yazılmış eserlerden sıyırıp, doğaya ve bir parçası olarak da insana özgü barındırdığı soyutlamalar ve çok katmanlı derin analizler adına belirtmek gerekiyor. Yani kitap okuyucuya sadece Gilliatt ve Deruchette arasında geçen değil, ama bir bütün olarak karakterlerin içinde yer aldıkları ekosisteme ilişkin bir imgelemler dizisi sunuyor. Roman, sizi, cisimsiz rüzgarla, denizle, fırtınayla ve sığ kayalıklarla karşılıklı sohbet edebileceğiniz bir masaya götürüp kendileri hakkında her şeyi öğrenebileceğiniz bir diyaloga davet ediyor.

Deniz İşçileriVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20191,745 okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gokhan Unverdi