Gönderi

Belki bir gün tekrar karşılaşacağız. Farklı bir hikayenin, başka karakterleri olarak. Belki bu sefer hikayemiz bir ömürlük olacak. Kozasını henüz geride bırakmış sen, dalında açmış rengarenk çiçeklerin etrafında telaşlıca dolanırken. Konmana değecek yaprağı usulca seçmeye çalışırken afallamış halde bana uğrayacaksın. Dokunmanla bedenim irkilecek. Kanatlarını çırptığında esen hafif rüzgar, başımı döndürecek. Renklerin beni büyüleyecek. Gözlerini araladığın bu görece parlak dünyada seni diğer çiçekler kadar etkileyemeyecek olmam beni üzecek. Bir umut, kokumda da sen kaybolursun belki. Sağa sola yalpalanan bedenini körpece uçurma çabanı saatlerce seyredeceğim senin. Hatta günlerce. Bir ömür. Yaratılışın bize kaç zaman biçtiyse. Buna rağmen ben, seni bir başına uğurlamayacağım bu aldatıcı dünyadan. Kanatlarının sönmesi ile ben de yavaşça solacağım; ilk gün konduğun yaprağımdan köklerime kadar.
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.